1990-ონი წანაფე, ქიანური ისტორიას დიდო ბეჯითი ვირაჟი იყუ. აჲა რტუ “ყინი ოკოკიდინუ”ში ჩოდინა. ემუთენ მუთხანეფექ ოქთირუს ქოგჲოჭკუ ქიანას. ედო ამერიკული ოკოკათერი ოხეცალეფე (აოო) დო სოვეთჲარი სოციალისტონი რესპუბლიკეფეში ლიკათეში (სსრლ) მტერობა დიჩოდუ. ამუშენ წორი მეთქვალეფეთენ, სოვეთჲარი სოციალისტონი რესპუბლიკეფეში ლიკათე გეიქთუ. ემ პერიოდიშაქის, თურქეთიქ ამერიკული ოკოკათერი ოხეცალეფე კალა ნათოში პაქტიში დოლოხე რტუ. ოქორთურათი თურქეთიშა მტერი ნა რენ არ ჩქვა პაქტიშ დოლოხე რტუ. აშოფეთენ ჟურ მემლექეთიქ მტერი იშინაფტეს ართიქართი, ჩქვალეფეში გური შენი. მარა აღანი პერიოდიშკულე, დულჲა ეშო ნა ვარ ტუ ოხოიწონუ. ემუშენ მეტი, ჟურ დობადონაში სინორიში ჟურ კელეს ნა სქიდუნან ხალკეფეში ართნერი ხორცი დო დიცხირიშენ ხთიმერი ნა რტუთი აღნეშენ ოხოიწონუ.
სოვეთჲარი სოციალისტონი რესპუბლიკეფეში ლიკათექ ნა გეიქთუ 1991 წანაში ჩოდინა მუშიშენ ნაკოთხანი წანა წოხლე, წორი მეთქვალეთენ 1988 წანაში მონჭინობას, თურქეთი დო ოქორთურაში შქას სარფიშ სინორიში ნეკნა გუინწკუ. აჲა ბეჯითი რტუ თურქეთი დო ოქორთურა შენი. ამ პროსესიქ, თურქეთი დო ოქორთურაში ჩქვანერი სფეროფეს პართნერობა დო მეგაბრობას მხუჯი მეჩასუნტუ. ამ პროსესი ჟურ დობადონაში ლაზეფე შენითი დიდო ბეჯითი იყვასუნტუ. ამ ნეკნა კალა ჟურ მემლექეთიში ლაზეფეს ართიქართი ოჩინუში შანსი დვაყვეს. ემუშენ მეტი ამ პროსესიქ თურქეთის ნა სქიდუნან ლაზეფე შენი ხეირონი დო მეჩამურა იყუ. ემ პროსესითენ, გურეფე მუთეფეში ნენა მუთეფეშიში ჭვინითენ ოფშა ადამიანეფე იძირასუნტუ. ედო ლაზური ნენაში ოსქედინუშენი მუთხანეფე ოხვენუში გზა გორასუნტეს ენთეფექ.
ემ სებებეფეთენ, სარფიშ სინორიში ნეკნა მაართანი ჭქონი რენ თურქეთური ლაზეფეში ხოლოსონი ისტორიას.სარფიშ სინორიში ნეკნა ნა რენ კონარი ბეჯითი ნა რენ არ ჩქვანერი დულჲათი “ლაზეფეში ისტორია” ჯოხონი სვარა რენ. აწი ემუშენთი მუთხანეფე გიწვათ.
1992 წანას მპოლის “ლაზეფეში ისტორია” ჯოხოთენ ნა გამიღინუ ამ სვარაში ორიგინალური ჯოხო მუში “ლაზეთი” რტუ. ედო ოქორთურას 1964 წანას გამიღინეეტუ ამ სვარა, ქორთულოთ. ამ სვარა ჟურ ავტორონი რტუ დო ენთეფეთი მოლენი სარფული ლაზეფეშენ ჟური რტუ. სვარაქ, 1964 წანაში სოვჲეთარი პერიოდის იჭარეეტუ დო ემ ორაფეში გაგნაფა უღუტუ ემუს. აჲა რტუ დიდო პარადოკსული სიტუაცია.
არ კელე სვარა მჯვეში რტუ მაჟურა კელე სვარაში თერჯუმანის თურქული დო ქორთული ნენაფე კაი ვარ უჩკიტუ. ედო ინტელეკტუალური გაგნაფათი ვარ უღუტუ ემუს. ემუშენი სვარაში თერჯუმე მუში პრობლემონი რტუ. ხვალა თერჯუმე მუში პრობლემონი ვარ ტუ. თერჯუმანიქ ომკულანეეტუ სტატიაფე დო ენთეფე შენი ჭარელი ნა რენ ინჶორმაციაფე, გური შენი. ემუშენ მეტი, თერჯუმანის უღუტუ თერმინოლოგიური პრობლემათი. მკულოთ, “ლაზეფეში ისტორია” ვარ ტუ 1964 თარიღონი “ლაზეთი” ჯოხონი სვარაში თერჯუმე. ამ სვარა, ჲანი “ლაზეფეში ისტორია” ჩქვანერი სფეროფეშენ დიდო პრობლემონი ნა რტუ-ნა, თურქეთური ლაზეფე შენი დიდო ბეჯითი, მაჟურა ჭკონი იყუ. ონტალერი თერჯუმე რტუ. ლაზეფეში მთინი ისტორიას ინტერესი ნა უღუნანფეს მხუჯი მეჩუ ამ “ლაზეფეში ისტორია” ჯოხონი სვარაქ, გოშოგორუ შენი მოტივაცია მეჩამუთენ ენთეფეშა.
ეშო ფთქვათ ნა, აშო ფთქვათ ნა, “ლაზეფეში ისტორია” ჯოხონი სვარაქ პოზიტიური დო ნეგატიური გაგნაფა მუშითენ იყუ მაჟურანი ჭკონი თურქეთური ლაზეფეში ინტელეკტუალური ხამფობას.
“ლაზეფეში ისტორია” ნა ბძირი მომენტი ჩქიმი შენი დიდო ბეჯითი იყუ.
1992 წანაშ მონჭინობაში არ ნდღას რტუ. მპოლიში მსქვა რაიონაფეშენ ართერი ნა რენ ქართალიშა ვიდეეტით ჩილი ჩქიმი კალა. მეგაბრეფე მიყოუნტეს ექონაშის.ვიდეეტით მოკითხუშენი ენთეფე. დოფხედით, ბღარღალით, ოჭკომალეფე პხაზირით, პჭქომით, ფშვით. ედო გოლვა ოხვენუ შენითი გამაფთით. ზოღაპიჯის, დაზგა მუთეფეშის ჩხომი ნა გამაჩაფენ მენჩხომეფე ბძირით. ენთეფეშ ექოლე, ხოლო დაზგაფეს სვარაფე ნა გამაჩაფენ მითხანეფე ბძირით. ნამ სვარა გამაჩაფან ჲადო სვარაფეშა ოწკომილუს გევოჭკით. არ გვერდი საატი კონარი ექონაში სვარაფეს ვოცკედით.
გოვიქთით დო სტუმარი ნა ვორტით ოხორიშა ვულურტით. ემ ორას დიხაშ ჟინ გაზეთეშ კარტალეფეში ჟინ გესვარელი ნაკოთხანი სვარა ბძირი. ენთეფეშენ არ თერიში ჯოხო, თურქულოთ, აშო რტუ: “ლაზეფეში ისტორია”. სვარაშ ჟინ “ლაზეფეში ისტორია” ჭარელი რტუ. ეჲა ბძირიში, ასთა-ხოლო დობგითი დო სვარა ებზდი. სვარაში ფასი ნა რენ გეჭარელი დაზგახტარის მეფჩი დო ჩილი ჩქიმი დო მეგაბრეფე ჩქინი კალა ოხორიშა ოხთიმუ შენი გზას გებდგითი. არ ქელე ენთეფე კალა ბღარლაფტი მაჟურა კელეთი ხეს ნა ვოქაჩაფტი სვარას პეა მუ ჭარუფს ჲადო გურფათქალერი ვორტი.
აწი ნა ვარ მათქვენ არ ხალიშ დოლოხე ვორტი. დიდო ხელებერი ვორტი. სტუმარი ნა ვორტით ოხორიშა გოვიქთით. მან დოფხედი დო სვარაში ოკითხუს გევოჭკი. დიდო მკულე ორაში დოლოხე ვიკითხი ეჲა. გოვიშაში. ემ ორაშაქის, ლაზეფე დო ლაზური ნენა შენი ნა მიჩქინფეშენ დიდო ჩქვანერი ინჶორმაციაფე მეჩაფტუ ამ სვარაქ. მუქ ნა მეჩაფს ინჶორმაციაფეშენ ნამთინეფე დიდო ბეჯითი დო წორი რტუ, მარა ნამთინი ინჶორმაციაფეთი იუმოროსტული რტუ. მან კითხერი კოჩი ვორტი. ედო არ ოწკომილუთენ ოხომაწონეეტუ, მუ მუ ნა რტუ. არ საატი კონარი პერიოდიში მორგვალის, ჟურ შოკი მაყვეეტუ. სვარაში წორი ინჶორმაციაფეთენ ვიხელეეტი მარა იუმოროსტული ინჶორმაციაფეთენთი ვიდერდეეტი.
ჩქინი ოხორიშა გოვიქთით. ემუშკულე მან მან ვარ ვორტი. ნა ვორტი სვას, ვარ ვორტი. ადამიანეფე კალა ვორტი მარა მან ენთეფე კალა ვარ ვორტი. კითხვაფე მიღუტუ ამ სვარაში დერდითენ. ემუშენი ოკითხონი ვორტი. ედო მინიმუროთ ხუთი ჶარა ვიკითხი “ლაზეფეში ისტორია” მარა, ნა ვორტიშენ დერდონი დოვიყვი. ისტორიკოსი ვარ ვორტი მარა, ამ სვარას უღუტუ ნამთინი პრობლემეფე.
ჩქიმი პროჶესიული სფერო რტუ ნენა, მარა მან აწი ისტორიკოსი ნა ვორე სთერი ოხანდუს გევოჭკეეტი. აჲა ვარ ტუ გეჭარელი მოგაფუ შენი. ხორცი დო დიცხირი მუთეფეშიშენ ნა მოფთი ხალკიში შურეფე მუთეფეში შენი ვიხანდამინტუ. ჩქიმი ნოღირა აჲა რტუ.
მუ ვარნა მითენ გევოჭკამინტუ! სვარაში თერჯუმანი ნა რენ კოჩი კალა კონტაქტი ოგორუს გევოჭკი. თერჯუმანი რტუ ჰაჲრი ჰაჲრიოღლუ. “ლაზეფეში ისტორია” ჯოხონი სვარაშენ ნა ვიგური კონარი, მუქ პენსიონერი პოლიციელი რტუ. არ მჯვეში მეგაბრე მიყოუნტუ “აჲდინლიქ” ჯოხონი გაზეთეშ არქივიში ოჶისის იხანდეფტუ. არ ნდღას ვიდი ემუშა დო გაზეთეში არქივიშა ამაფთით. ედო ლაზეფე დო ლაზური ნენაშენ ინჶორმაცია ნა მეჩაფს დოკუმენტეფეში კოპიაფე მომჩუ მეგაბრე ჩქიმიქ. ენთეფეშ დოლოხე არ ლისთე ბძირი. ამ საქვარეფეშენ ნა ჭარუფს ადამიანეფეში ჯოხოფეთი დო ენთეფეში ტილიჶონეფეში ნომერეფეთი გეჭარელი რტუ არ კარტალის.აშოთენ ამ საქვარის ამაფთი, 1992 წანაში მონჭინობას.
“Lazepeşi Tarixi” coxoni ketabi
“Lazlar’ın Tarihi” adlı kitap
Türkiye’de 1990’lı yıllara kadar, Lazların Tarihine ilişkin olarak kimse pek bir
şey bilmiyordu. Bu halkın aydınları olmadığı için durum böyleydi. Ancak onun da
bir sebebi vardı. 1990’lı yıllar, dünya tarihi açısından önemli bir dönüm
noktası oldu. “Soğuk Savaş”ın sonuydu. Bununla dünyada bir şeyler değişmeye
başladı. Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler
Birliği (SSCB) düşmanlığı sona erdi. Daha doğru ifadeyle, Sovyet Sosyalist
Cumhuriyetler Birliği yıkıldı. Bu dönemde; Türkiye, Amerika Birleşik
Devletleri’ ile NATO Paktı içindeydi. Gürcistan ise, Türkiye’ye düşman olan bir
başka paktın içinde. Böylece, iki memleket başkalarının çıkarı için
birbirlerini düşman sayıyorlardı. Ancak yeni dönemle birlikte işin öyle
olmadığı anlaşıldı. Ondan da öte, iki ülke sınırının iki tarafında yaşayan
halkların birbirleriyle akraba oldukları yeniden anlaşıldı.
Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin yıkıldığı 1991 yılının sonundan
birkaç yıl önce, daha doğru bir ifadeyle, 31 Ağustos 1988 tarihinde, Türkiye ile
Sovyetler Birliği arasındaki Sarp Sınır Kapısı açıldı. Bu Türkiye ve Gürcistan
açısından önemliydi. Bu süreç, Türkiye ve Gürcistan’ın çeşitli alanlardaki
ortaklık ve dostluğuna destek verecekti. Bu süreç, iki ülkenin Lazları için de
çok önemli olacaktı. Bu kapı ile birlikte, iki memleketin Lazları birbirlerini
tanıma şansına kavuştu. Ondan öte; Türkiye’de yaşayan Lazlar de için hayırlı ve
verimli oldu. Bu süreçle, yürekleri dillerinin acısıyla yüklü insanlar
ortaya çıkacaktı. Lazcanın yaşaması için bir şeyler yapmanın yollarını
arayacaklardı. Bu sebeplerle, Sarp Sınır Kapısı, Türkiye Lazlarının yakın
tarihlerinde birinci önemli kazanım oldu.
Sarp Sınır Kapısı kadar
önemli olan farklı bir gelişme de “Lazlar’ın Tarihi” adlı kitaptır. Şimdi
ondan da bahsedeyim: 1992 yılında İstanbul’da “Lazlar’ın Tarihi” adıyla çıkan
bu kitabın orijinal adı “Lazeti...” idi. Bu kitap, Gürcüce olarak Gürcistan’da
1964 yılında çıkmıştı. Bu kitap, iki yazarlıydı ve onlar da Meleni
Sarpi’den iki Laz’dı. Kitap, 1964 yılında Sovyet döneminde yazılmıştı ve o
dönemin anlayışını taşıyordu. Bu, çok çelişkili bir durumdu.
Bir taraftan kitap eskiydi, öte yandan da çevirmen, Türkçe ve Gürcüceyi çok iyi
bilmiyordu. Entelektüel yönü de yeterince yoktu. Ancak kendisini daha sonra tanıyacaktım,
namuslu bir insandı. O sebeple kitabın tercümesi sorunluydu. Yalnızca tercümesi
sorunlu değildi. Çevirmen, makaleleri
kısaltmış ve dipnotları kaldırmıştı, açıklamaları kısaltmıştı. Bunun da
ötesinde, çevirmenin terminolojiye ilişkin de sorunları vardı. Kısaca; “Lazlar’ın
Tarihi”, 1964 tarihli “Lazeti...” adlı kitabın tercümesi değildi. Bu kitap, “Lazlar’ın Tarihi”, farklı açılardan sorunlu
olmasına rağmen, Türkiye Lazları için çok önemli ikinci bir kazanım oldu.
“Lazlar’ın Tarihi” adlı bu kitap, Lazların gerçek tarihlerine ilgi duyanları
araştırma yapmaları konusunda motive etti.
Öyle veya böyle, “Lazlar’ın Tarihi” adlı kitap, pozitif ve negatif yönleriyle,
Türkiye Lazlarının entelektüel birikiminde önemli ikinci kazanım oldu.
“Lazlar’ın Tarihi”, gördüğüm an benim için de çok önemli oldu. 1992 Yaz’ında
bir gün. İstanbul’un güzel bölgelerinden Kartal’a gitmiştim, eşimle birlikte.
Orada arkadaşlarımız vardı. Onları ziyarete için gitmiştik. Oturduk, konuştuk,
yedik, içtik. Gezmek için dışarı çıktık sonra, deniz kenarında, tezgâhlarında
balık satan balıkçıları gördük. Onların ötesinde yine tezgâhlarda kitap satan
birilerini gördük. Hangi kitapları sattıkları anlamak için kitaplara
bakmaya başladık. Bir yarım saat kadar orada kitaplara baktık. Döndük, misafir
olduğumuz eve gidiyorduk. O sırada yerde gazete kağıtları üzerine sıralanmış
birkaç kitap gördüm. Onlardan bir tanesi “Lazlar’ın Tarihi” adlı kitaptı.
Kitabı görünce, hemen durdum ve aldım. Bedeli olan parayı verdim. Eşim ve
arkadaşlarla eve gitmek için yola koyulduk. Bir yandan onlarla konuşuyor öte
yandan da elimde tuttuğum kitabın içinde ne yazdığını merak ediyordum. Şimdi
ifade edemediğim bir durumdaydım. Çok sevinçliydim. Misafir olduğumuz eve
döndük. Oturup kitabı okumaya başladım. Çok kısa bir süre içinde okudum.
Şaştım.
Bu kitap, o zamana
kadar, Lazlara ve Laz diline ilişkin bildiklerimden farklı bilgiler veriyordu.
Verdiği bilgilerden bazıları önemli ve doğru idi, ama bazı bilgiler “komik” idi.
Sonunda mürekkep yalamış bir insandım; neyin ne olduğunu az çok
anlayabiliyordum. Bir saat kadar bir zaman süresince iki şoku birden geçirdim. Kitabın
doğru bilgileriyle sevinmiştim ama “komik” bilgileriyle dertlenmiştim.
Çapa’ya, evimize
döndük. Bu kitaba ilişkin sorularım vardı. O sebeple okumalıydım. Kitabı en az
beş kere okudum. Olduğumda da daha dertli
oldum. Tarihçi değildim ama anladım ki bu kitap sorunluydu.
Meslekî alanım dil idi,
ama ben artık bir tarihçi gibi çalışmaya başlamıştım. Bu çabam, para kazanmak
için değildi. Kanlarından geldiğim ölmüş insanların ruhu için çalışacaktım.
Hedefim buydu.
Nasıl veya kiminle başlayacaktım?! Kitabın çevirmeni olan kişi ile bağlantı
kurmanın yollarını aramaya başladım. Çevirmen Hayri Hayrioğlu idi. “Lazlar’ın
Tarihi” adlı kitaptan öğrendiğim kadarıyla polis memuru emeklisiydi. Eski bir arkadaşım
vardı; Meriç Özeller; “Aydınlık Gazetesi”nin arşivinde çalışıyordu. Bir gün ona
gittim ve gazetenin arşivine girdik. Arkadaşım, Lazlar ve Laz diline ilişkin bilgi
veren belgelerin birer kopyalarını verdi. Onların arasında bir liste gördüm.
Bir kağıtta bu konularda yazan çizen kişilerin adları ve telefon numaraları
yazılıydı.
Böylece 1992 yılının Yaz’ında bu konuyla ilgilenmeye başladım.
[Kaynak: Ali İhsan Aksamaz, “Lazlar’ın
Tarihi” adlı kitap”, hopam.com, 22. V. 2005 (“Dil-Tarih-Kültür-Gelenekleriyle Lazlar”, 2. Baskı,
Belge Yayınları, İstanbul, 2014]
[Önerilen okumalar: Ali İhsan Aksamaz, “Bilinçli Olarak
Geciktirilmiş Bir Değinme”, Tarih ve Toplum Dergisi, Sayı 161, Mayıs 1997,
İletişim Yayınları, İstanbul, 2002 [ “Doğu Karadeniz’de Resmî
İdeolojiler Kuşatması,1. Baskı, Sorun Yayınları, 2003; 2. Baskı, Belge Yayınları,
İstanbul, 2011];
Ali İhsan Aksamaz, “Demagoji uzmanları”,